Het is de ‘Week van de Lentekriebels’! Gastblogger en Epigenetisch Therapeut Annemarie heeft een diepe passie voor voeding, waarbij inspireren haar grootste drijfveer is. In dit blog neemt ze je mee de natuur in en leert je kennis maken met de kracht van de natuur, die z’n eigen ritme bepaalt.
Ook interessant: Schoonheid uit de natuur-boek
- Tekst gaat door onder de foto
Annemarie: “Al in januari rook ik de eerste lente! Zittend aan de waterkant, met een klein zonnetje, hondje naast me, bewoog ik even mijn hand door het water. Een bijzondere geur steeg op in mijn neus: lentegeur! Maar hoe ruikt de lente eigenlijk? Kun je dat wel omschrijven?”
“Lente is zoveel meer dan een geur. Het is met al je cellen voelen dat er lente in de lucht hangt. En ineens was het er die dag. Ik voelde dat mijn neus, net zoals bij een hond of kat, omhoog ging en ik snoof. Om de geur te vangen. Via mijn neus kwam het signaal in mijn hersenen en vertaalde het naar een moment van intens gelukkig gevoel.”
Krachtig speenkruid, madeliefjes en winterpostelein
“Zeker tijdens een wat sombere winter ben ik zó blij met dit soort momenten. Ze geven mij de boodschap dat het niet altijd sombertjes blijft. Ik weet dan dat het niet lang meer duurt voor de eerste bloemetjes hun kopjes weer boven de grond uitsteken. De eerste zijn er al; kleine en o zo krachtige madeliefjes die hun knopjes vormen in de winter. Ook als de grond onder een deken van sneeuw ligt. Het speenkruid, dat zonder knopjes en bloemetjes nog eetbaar is, zie je ook al overal verschijnen. En de heerlijke winterpostelein groeit in bosjes in mijn rommelige wintertuin.”
Uit je tuin op je bord: lente recepten
“Een wintergroen soepje is snel gemaakt, met als topping wat fijngesneden vogelmuur en een paar madeliefjes; vitamientjes die je zeker in de winter extra kunt gebruiken. Of maak een salade van de postelein, met een paar blaadjes fijngesneden speenkruid en vogelmuur en wat geroosterde pompoenpitjes. Madeliefjes er overheen gestrooid en een lekkere dressing van een goede notenolie gemengd met een druppeltje biologische essentiële citroenolie, wat balsamicoazijn en een lepeltje (rauwe) honing. Heerlijk en een feestje op tafel!”
Lentegeluiden
“Over het water hoor ik de meerkoeten hun territorium al veilig stellen om in maart veilig hun eerste nestje uit te kunnen broeden. Ze kunnen wel 3 nestjes in een jaar hebben. Die kleine meerkoetjes met hun rode snaveltjes zijn zó leuk! Ik kijk er al weer naar uit. In het riet of langs de waterkant zijn ook de eenden alweer op zoek naar een plekje. En in de lucht hoor ik vogeltjes kwetteren die er maandenlang niet zijn geweest. Blijkbaar zijn ze al weer terug van een tochtje naar warmere oorden.”
- Tekst gaat door onder de foto
Klein Hoefblad
Bijzondere groei van het kleine hoefblad
“De laatste paar jaar groeit voor ons huis, op een speciaal plekje bovenop de dijk, aan het einde van de winter of in de nog heel prille lente, het klein hoefblad (Tussilago farfara) met z’n zongele bloemetjes. Het bijzondere van dit plantje is dat eerst het bloemetje verschijnt en pas later de bladeren. De knopjes zijn in de zomer daarvoor al ontstaan, in de oksels van de bladeren, en groeien als eerste uit. Bijzonder… Het klein hoefblad is een kruid dat met name goed is voor de longen. Je kunt er een verkoudheidstinctuur van maken, samen met andere lentekruiden, zoals longkruid en hondsdraf. Ook kun je er een goede hoestsiroop van maken. Klein hoefblad bevat zogenaamde pyrrolizidine alkaloiden die in grote hoeveelheden giftig kunnen zijn. Daarom staat het officieel op de verboden lijst.”
De kracht van de natuur
“Mijn kruidenlerares vertelde mij jaren geleden dat het klein hoefblad vooral dáár groeit waar de grond herstel nodig heeft. Waar de grond door elkaar gewoeld of intensief bewerkt is. En het klopt! In mijn omgeving kon ik het nooit vinden, totdat een aantal jaren geleden de grond hier met graafmachines werd omgeploegd. Het jaar erop verscheen er een heel veldje klein hoefblad. Ik voelde me als een kind zo blij toen ik op een van mijn wandelingen de gele bloemetjes ontdekte; het besef dat deze zaadjes in de aarde ergens lagen te wachten tot het moment dat ze mochten ontkiemen. Ik vind het magisch dat dit oude zaad zoveel kiemkracht heeft om weer tot bloei te komen als het nodig is. Want het kan wel honderd jaar liggen slapen in de aarde! Op het plekje waar ik het klein hoefblad de laatste jaren heb gevonden en geplukt, groeit ieder jaar iets minder. Blijkbaar heeft de grond zich hersteld. Op dit moment wordt er druk gegraven op ‘mijn’ dijk, dus er zouden volgend jaar wel weer eens extra veel kopjes van het kleine hoefblad tevoorschijn kunnen komen. Fijn om te beseffen dat de natuur zich herstelt. Wie weet word ik nog wel verrast met andere bloemetjes, die ik hier helemaal niet verwacht.”
Stilte en wachten totdat de zon de zaadjes ontkiemt
“Lentekriebels of wintertenen; op dit moment is alles nog mogelijk en wat mij betref mogen de schaatsen nog uit het vet. Daarom laat ik mijn tuin zo tussen de winter en de lente nog even met rust. Geen handen die in de aarde wroeten, maar stilte en wachten. De oude bladeren en takjes bedekken als een deken de zaadjes, die in de aarde waarschijnlijk al langzaam actief worden. Als de lente er echt is, mag de zon de aarde lekker warm maken en de zaadjes voor de nieuwe zomer laten ontkiemen. Ik heb er zin in!”
Annemarie
Check ook de agenda van Annemaries workshops
(kan ook op aanvraag georganiseerd)
- 4 april workshop smeerwortelzalf maken
- 10 april Keukenlef Kookworkshop
- 18 april Kruidje-Roer-Me (kruiden plukken en daarmee een lunch maken)
- 25 april Lief zijn voor je huid workshop
- 2 mei workshop goudsbloemzalf maken
Meer informatie via Ziel&Zalig
Geef een reactie