Kim is verhuisd en heeft na een drukke periode gelukkig weer de tijd gevonden voor een blog. Ze vertelt over haar stoeiende kinderen, wat vaak uitloopt in ruzie en huilen. Tegenwoordig zegt ze op dat moment tegen hen: “Jongens, dit is typisch een gevalletje van de 6 en de 9.” Wellicht een goede tip voor bij jou thuis!
Ook interessant: Kim over de curlingmoeder in de Luizenmoeder
- Blog gaat verder onder de afbeelding
Kim: Het begint altijd zo leuk; een grapje, een duwtje, beetje stoeien. Als moeder weet ik al hoe het afloopt. De lach wordt een traan. Het grapje wordt een scheldwoord. Het stoeien wordt een schop… Altijd… Elke keer weer. Soms, vooral als ik moe ben, word ik er moedeloos van. Dan sta ik ernaast met m’n handen in m’n zij. Tegen beter weten in roep ik: “Jongens! Stoppen nu! Niet op de nieuwe bank! Het is geen speeltoestel! Dit gaat mis! Dat weten jullie! Als er straks iemand huilt hoef je niet bij mij te komen hoor.” Ze horen me niet eens. Maar hoor ik mezelf eigenlijk wel?
Van ruzie naar huilen
Uiteindelijk verplaatst de stoeipartij zich naar boven. Vrolijk lachend hoor ik ze boven verdergaan. Enigszins opgelucht dat het niet meer plaatsvindt op m’n nieuwe bank ga ik verder met koken. Diep van binnen weet ik dat die opluchting niet lang zal duren. Voor ik 3 aardappels geschild heb, staat er eentje huilend en boos naast me vol overtuiging de ander de schuld te geven van wat er allemaal is gebeurd en dat hij het toch vooral niet heeft gedaan. En terwijl de één nog niet is uitgesproken staat de ander al zijn kant van het verhaal te verkondigen waarom het toch vooral de schuld van de ander is en niet die van hem…
- Blog gaat verder onder de afbeelding
Typisch gevalletje van de 6 en de 9
De verleiding is groot om op dat punt te roepen: “zie je nou wel! Ik zei toch dat jullie moesten stoppen met dat gestoei!” Maar dat doe ik niet meer. Die zin, die zich zeker in m’n hoofd afspeelt, adem ik met een hele diepe zucht weg. Vervolgens ga ik met ze op de bank zitten. Het liefst willen ze dat ik de één gelijk geef en dus de ander de schuld geef. Zo werkt het nu eenmaal in die kinderkoppies. En weer proberen ze dwars door elkaar hun verhaal te doen. Het enige wat ik op dat moment tegen ze zeg is: “jongens, dit is een typisch gevalletje van de 6 en de 9”.
Elkaar uitleggen wat je bedoelt
Bij het uitspreken van die zin worden ze al rustiger. Ze kijken elkaar aan en om beurten doen ze hun verhaal. Niet aan mij maar aan elkaar. Ze leggen elkaar uit wat ze hadden bedoeld met die grap (ik dacht dat jij wel zou snappen dat ik het als grapje zei, maar misschien was het toch niet zo leuk) en met die duw (jij bukte precies op dat moment dus die duw kwam op een andere plek, dus dat was niet zo handig). Er volgt een “sorry, ik zal het de volgende keer anders doen,” en een knuffel. Samen gaan ze lekker spelen, rustig dit keer.
Wie heeft er gelijk?
Het verhaal van de 6 en de 9 is een verhaal dat te maken heeft met compassie. Lief zijn voor jezelf en voor de ander. Begrip hebben voor het verhaal van de ander. Want de ander heeft net zoveel gelijk met zijn waarheid. Sta je tegenover elkaar en plaats je het getal 6 tussen je in, dan ziet de één een 6 en de ander een 9. Wie heeft er nu gelijk? Moet je allebei gelijk hebben? Wellicht als je het van de andere kant bekijkt dat je de waarheid van de ander ook snapt.
Klein geleerd is groot gedaan
’s Avonds zitten we aan tafel te eten. Om beurten mogen we 1 ding vertellen wat we niet leuk vonden die dag om daarna om beurten te vertellen wat het allerleukste was die dag. Bij het niet leuke rondje doet m’n man z’n beklag over iets wat niet helemaal liep met een andere afdeling, waarop er wordt gereageerd: “mam, misschien moet je papa ook zo’n blaadje met een 6 geven”…!
Kim van Doorn is in eerste plaats mama van 3 kinderen, echtgenote van Jeroen (die in de biologische cacao werkt) en daarnaast MindfulKids trainer voor alle kinderen (en hun opvoeders). Een training bij Happy Minds Happy Kids is veel meer dan Mindfulness. Het is kiezen voor jezelf. Kiezen voor je kind. Het is kiezen voor jullie samen. Niet voor niets is Kims motto: Do More Of What Makes You Happy!
Geef een reactie