Een groen leven ziet er voor iedereen anders uit. Dit keer vroegen we het aan Jette Koelemeijer (18). Jette is sinds haar twaalfde vegetariër, een zeer bewuste keuze. Als blogger op Live Green Magazine laat Jette graag zien dat dit niet moeilijk is in haar dagelijkse leven: “Hoe meer de maatschappij verandert, hoe makkelijker het voor mij wordt om in te leven. Er is genoeg keuze en ik mis nooit meer vlees. Ook heb ik besloten om voor een groot deel veganistisch te leven. Dat is best makkelijk! Ik eet elke ochtend sojakwark met zaden, bessen, noten, fruit en zuidvruchten. Mijn brood eet ik met humus of vleesvervangers. Op sommige momenten is mijn leefstijl wel lastig.”
Vegetarisch
“Ik dacht altijd dat ik niet zonder vlees kon leven, maar op een gegeven moment genoot ik er niet meer van. Bij elke hap dacht ik aan het levende dier dat voor mij was geslacht. Ik werd definitief vegetariër na een droom, of naja, het was meer een nachtmerrie. Ik was een schaap en onderweg naar het slachthuis. Ik weet nog precies waar ik liep en hoe ik mij voelde. Dat was zó ellendig en ik was zó bang (als schaap zijnde) dat ik de volgende ochtend besloot nooit meer vlees te eten.”
‘Ik vind dat wij als mens veel meer om het milieu mogen denken. We doen alles maar gewoon zonder na te denken. De klimaatverandering zou er sowieso wel zijn, maar wij versnellen dit proces. Ik vind het fijn als ik mijn steentje kan bijdragen om het beter te doen.’
Duurzaam leven
“Omdat ik nog thuis woon is het soms lastig om écht duurzaam te leven. Ik heb natuurlijk toch te maken met mijn familie. Wel maak ik het voor mijzelf zo duurzaam mogelijk: ik douche niet elke dag en als ik douche draai ik de kraan niet volop open en gebruik niet héél warm water. Als ik mijn haar of lichaam was doe ik de kraan uit. Verder probeer ik zoveel mogelijk plastic te vermijden. In de plasticzak van het brood dat ik bij de bakker koop, neem ik mijn lunch mee. Verder heb ik een bamboe tandenborstel. Als ik nootjes haal op de markt, neem ik het vorige zakje mee terug. Ik zet al mijn stekkerblokken op mijn kamer uit als ik ze niet gebruik. En als ik auto rijd, probeer ik zo veel mogelijk door te schakelen zodat het de minste benzine kost. Verder hergebruik ik zelf gewoon heel veel en denk 2x na voordat ik iets weggooi. Ik doe dit alles omdat ik vind dat wij als mens veel meer om het milieu mogen denken. We doen alles maar gewoon zonder na te denken. De klimaatverandering wordt steeds erger. En ja, natuurlijk zou er sowieso wel klimaatverandering zijn, maar wij versnellen dit proces. Ik vind het fijn als ik mijn steentje kan bijdragen om het beter te doen.”
Het gelukkigst ben ik…
“…als ik een restaurantje binnenloop en het blijkt dat ze Vegan zijn. En alles van gerecyclede producten is. Ik was laatst bij een burgertent en daar kon je je burger ook meenemen. Die zat in een duurzaam burgerdoosje met bamboerietjes erbij en een gerecycled plastic tasje. Ook van een nieuw Vegan make-up merk kan ik blij worden! Heerlijk!! En ik word blij als grote ketens besluiten te stoppen met de verkoop van wattenstaafjes. Die staan namelijk in de top 3 van het meest gevonden afval aan de kust. Ik word dus blij van zowel grote bedrijven als kleine winkeltjes die mee doen om het milieu te verbeteren.”
Ik word verdrietig van…
“…Eerlijk is eerlijk: ik lig van talloze dingen wakker ‘s nachts. Er zijn nauwelijks dingen waar ik niet verdrietig van word. Elke dag komt er wel weer iets op mijn pad waar ik mij zorgen om maak. De plastic soep is iets waar ik mij bijzonder veel mee bezig houd en ook de CO2 uitstoot. Daarnaast ben ik veel met dierenwelzijn bezig. Als ik filmpjes zie dat de dieren weer met geweld in de trucks worden gestopt en worden mishandeld voordat ze doodgaan, kan ik nachten niet slapen. Laatst stond ik in de supermarkt achter een jonge vrouw bij de kassa. Zij legde ongeveer 20 pakjes vlees op de band, van worsten tot biefstukken. Ze kocht ook allemaal plastic bordjes en bekertjes. Van deze mensen word ik ook altijd een beetje verdrietig. Want denk je dan helemaal niet na over wat je koopt? Waarom moet het nou allemaal zo gaan zoals het nu gaat? En daar lig ik dan ’s nachts weer wakker van.”
“Soms denk ik opeens: laat ook allemaal maar. Dan heb ik het gevoel dat ik er alleen voor sta als het gaat om het milieu en dierenwelzijn. Dan denk ik: ach joh wat maakt het ook uit en rijd ik ‘gewoon even’ naar de Mac om 23:00 uur. Daarna heb ik altijd spijt.”
In mijn ideale groene wereld
“Denkt ieder mens om het milieu, bestaat er geen plastic soep meer en dieren (of mensen) hebben geen gruwelijk leven meer en hoeven geen pijn te lijden. Er is geen C02 uitstoot en alles wordt met waterstof gedaan. Er is genoeg water voor de hele wereld. Ik weet dat dit niet helemaal realistisch is, maar in elk geval liefst zo goed mogelijk. Wat er nu gebeurt, massaproductie waardoor dieren in bizar kleine hokjes moeten leven en alle koeien kunstmatig geïnsemineerd worden, is verschrikkelijk. En waarom? Omdat wij als mens zo bizar veel vragen van alles. Het zou prima zijn als er op kleine schaal vlees wordt geproduceerd, van dieren die een goed en lang leven hebben gehad en op een diervriendelijke, pijnloze manier zijn geslacht.”
Levensmotto
“Alle kleine beetjes helpen! Ik hoor té vaak mensen zeggen ‘nou ja dat ene stukje vlees’. JA! Dat maakt heel veel verschil! En deze uitspraak van Albert Einstein vind ik ook heel mooi: the world will not be destroyed by those who do evil, but by those who watch them without doing anything.”
Binnenkort lees je het eerste blog van Jette over hoe zij als jonge meid zo duurzaam mogelijk probeert te leven. Houd Live Green Magazine en onze social media kanalen dus in de gaten.
Geef een reactie