Voor het gebruik van claims op de verpakking van producten gelden regels. Zo mag een producent niet zomaar vermelden dat een product vezelrijk is. Of light. Maar de scheidslijn is heel erg dun! Bovendien weet je van sommige producten misschien niet eens wat er eigenlijk nog meer aan is toegevoegd.
Etiket op voeding: pure marketing?
Denk jij misschien dat ‘vers’ een beschermde term is? Helaas, dat is niet waar. ‘Vers’ klinkt voor velen ook ‘gezonder’. En dus zetten producenten deze term graag op hun verpakking. Omdat ‘vers’ niet in de Warenwet is vastgelegd, doen producenten niets fout. Maar vers is eigenlijk een leeg marketingwoord. Staat dit op een product, dan wil dat niet dus zeggen dat het product verser (en dus gezonder) is dan andere producten.
Zonder suiker? Nou…ehm…
Claimt een product zonder suikers te zijn? Er kunnen alsnog (veel) van nature aanwezige suikers inzitten, zoals lactose of geconcentreerd appelsap. Producenten kunnen dit toevoegen aan een product om zo toch een zoete smaak te krijgen. In de voedingswaardetabel kun je zien hoeveel suiker er in het product zit.
Het aroma komt je tegemoet
Aroma’s zijn stoffen die het product een sterke geur of smaak geven. Dat dit van alles kan zijn is logisch als je weet dat in de EU bijna 2.800 aromastoffen zijn toegelaten in voedingsmiddelen. Overigens vallen kruiden en specerijen niet onder deze term. Wat dan wel? Dat blijft door de algemene term aroma verborgen! Kunstmatige aromastoffen worden via een chemisch proces gemaakt. Er mag alleen ‘natuurlijke aroma’s’ op het etiket staan als deze ook echt met behulp van een natuurlijk proces zijn gewonnen, zoals koken, stomen of fermentatie.
Bol van de verpakkingsgassen
Bij verpakte producten – zoals voorgesneden groenten – zorgen verpakkingsgassen ervoor dat contact met zuurstof voorkomen wordt en het product langer houdbaar is. Deze verpakkingsgassen staan vermeld onder de nummers E938 t/m E949 en zijn bijvoorbeeld helium of stikstof, maar ook butaan. Allemaal ‘veilig’ in gebruik, maar van butaan is nog geen eenduidig beeld van schadelijkheid. Je herkent deze verpakkingen omdat ze soms een beetje bol staan.
Afkomstig uit…
Sommige productnamen, zoals Parmaham, zijn beschermd en moeten daadwerkelijk daar vandaan komen. Dit geldt bijvoorbeeld niet voor Zwitserse strooikaas, die gewoon uit Nederland komt. Geen idee wie verantwoordelijk is voor deze wir-war aan regeltjes. Misschien een goed idee om op de lagere school al les te krijgen in het lezen van etiketten? Want blijkbaar moet je een levensmiddelentechnoloog zijn om te weten wat je precies eet.
Door de bomen het bos zien
Zie jij door de bomen het bos niet meer en wil je checken of jij het onderscheid tussen verkooptrucs en nuttige informatie op het etiket weet? Of dat je jezelf laat foppen? Doe dan de test van het Voedingscentrum.
Geef een reactie